ΑΠΟΨΗ: Ή αλλάζουμε ή… βουλιάζουμε!

Η κλιματική αλλαγή (ή «κρίση») είναι εδώ.  Και συνοψίζεται στην ολοένα και πιο συχνή εμφάνιση, εντόνων ή και ακραίων καιρικών φαινομένων. Φαινόμενα, που φυσικά δεν πλήττουν μόνο την Ελλάδα. Θυμηθείτε τις πρωτόγνωρες πλημμύρες στη Γερμανία, τον περασμένο Ιούλιο. Ή τις τεράστιες πυρκαγιές σε όλη τη μεσογειακή λεκάνη, το καλοκαίρι που μας πέρασε.

Είμαστε αντιμέτωποι λοιπόν με μία διαφορετική πραγματικότητα. Και γι’ αυτό τον λόγο δεν υπάρχει χώρος για άλλες δικαιολογίες και καθυστερήσεις.

Κανένας δεν ζητάει από καμία κυβέρνηση ή περιφέρεια ή δήμο, να τα βάλει με τη φύση. Είναι η ώρα όμως, να ζητήσουμε από κάθε εξουσία τα αυτονόητα: Σωστά και ολοκληρωμένα έργα. Καθαρισμένα φρεάτια. Καθαρά και οριοθετημένα ποτάμια.

Είναι η ώρα να απαιτήσουμε την επιδιόρθωση των κακοτεχνιών και την εύρεση των υπευθύνων.

Ζούμε σε μία χώρα όπου εκεί που τελειώνει το ένα συνεργείο να σκάβει, αρχίζει το άλλο. Όπου ο καθένας κλείνει έναν δρόμο ή καταλαμβάνει ένα πεζοδρόμιο «για να κάνει τη δουλειά του». Που είναι λοιπόν η Τοπική Αυτοδιοίκηση; Που είναι οι αρμόδιες υπηρεσίες και το κράτος;

Γιατί εξακολουθούμε να ζούμε σε μία παράλογη πραγματικότητα στην Πάτρα, όπου από τη  μία δεν αντιμετωπίζεται το φαινόμενο περιοχών κάτω από το ύψος της θάλασσας και από την άλλη απαγορεύεται η αποκατάσταση των φθορών στους παραλιακούς δρόμους; Ας βάλουν επιτέλους όλοι οι υπεύθυνοι μια τάξη στο χάος που κακώς έχει δημιουργηθεί και κάκιστα ανεχόμαστε. Θα είναι ένα πρώτο βήμα. Γιατί το επόμενο και πιο μεγάλο βήμα είναι να δομήσουμε πιο ανθεκτικές πόλεις. Ακόμα και αν χρειαστεί να… γκρεμίσουμε. Η Ελλάδα, όπως (οικο)δομήθηκε μετά το τέλος του β’ παγκοσμίου πολέμου, είναι μια χώρα που… πρέπει να αλλάξει για να μην βουλιάξει!