ΑΠΟΨΗ: Οι στρατηγικές νίκες της Ελλάδας επί της Τουρκίας

Ας κοιτάξουμε λίγο πίσω, την πολύ πρόσφατη ιστορία…

Η Τουρκία, ωθεί χιλιάδες πρόσφυγες προς τα ελληνικά σύνορα στον Έβρο, πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα ασκήσει πίεση στην Ελλάδα και ενδεχομένως θα την αποσταθεροποιήσει, αφού εξάλλου είναι και οικονομικά αδύναμη, προερχόμενη από μία πολυετή κρίση. Εκεί όμως, συναντάει ένα αποφασιστικό «στοπ» από την Ελλάδα, καθώς η κυβέρνηση αναλαμβάνει όλες τις πρωτοβουλίες για ένα αποφασιστικό κλείσιμο των συνόρων. Η «μάχη του Έβρου» είναι η πρώτη νίκη της Ελλάδας απέναντι στον σύγχρονο αναθεωρητισμό της Τουρκίας. Και όχι μόνο γιατί σταματάει τους μετανάστες, αλλά γιατί φέρνει στον Έβρο την ηγεσία της Ε.Ε. και δείχνει τι συμβαίνει.

Ακολουθούν και άλλες νίκες. Μετά από έναν διπλωματικό μαραθώνιο, η Ελλάδα «απαντάει» στο τουρκολιβυκό σύμφωνο για την ΑΟΖ, με συμφωνίες με την Ιταλία και την Αίγυπτο για την ΑΟΖ. Ειδικά η τελευταία, συνιστά μεγάλο «καρφί» για την Τουρκία και τον αναθεωρητισμό της στο Αιγαίο.

Ταυτόχρονα, η Ελλάδα ενισχύει τις σχέσεις της με την μεγαλύτερη στρατιωτική μηχανή της Ευρώπης, τη Γαλλία. Και συνάπτει μία αμυντική συμφωνία που έρχεται ως επιστέγασμα της ελληνογαλλικής συμμαχίας στο Αιγαίο και της περίφημης φράσης του Μακρόν, ότι «το ΝΑΤΟ είναι εγκεφαλικά νεκρό», επειδή ανέχεται την προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας.

Επίσης, ενισχύει ακόμα περισσότερο τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Φτάνοντας στη νέα αμυντική συμφωνία που ψηφίστηκε στη Βουλή πριν λίγο καιρό.

Και αυτή η συμφωνία μάλιστα, ήρθε σε μία στιγμή που η Ρωσία έχει εισβάλλει στην Ουκρανία και η Ελλάδα τάσσεται στο πλευρό των συμμάχων της στην Ευρώπη και στο ΝΑΤΟ, ενώ η Τουρκία προσπαθεί να πατήσει σε δύο βάρκες.

Όλα αυτά, εν περιλήψει, σηματοδοτούν πλέον μία σειρά από στρατηγικές νίκες της Ελλάδας επί της Τουρκίας, τα τελευταία 2,5 χρόνια. Και στις νίκες αυτές, ως… κερασάκι στην τούρτα ήρθε και η αποθεωτική υποδοχή και εμφάνιση του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον, που ανέβασε κατακόρυφα τον εκνευρισμό στην Τουρκία και δείχνει σε όλους ότι ενώ η Ελλάδα «ψηλώνει» και ισχυροποιείται στον φυσικό της χώρο, δηλαδή τη Δύση, η Τουρκία «κονταίνει» και απομακρύνεται από τη Δύση.

Και αυτό δεν το καταλαβαίνουν μόνοι οι δυτικοί. Το καταλαβαίνουν και οι ίδιοι οι πολίτες της Τουρκίας και ειδικά οι «ευρωπαϊστές», που αποτελούν το δυτικό και πιο προηγμένο τμήμα της γείτονος, αυτό το τμήμα που έχει και την μεγάλη οικονομική δύναμη. Αυτοί λοιπόν, αντιλαμβάνονται πλέον ότι ενώ η Τουρκία μπορεί να παραμένει σημαντική για τους δυτικούς λόγω γεωγραφικής θέσης, το καθεστώς Ερντογάν είναι πλέον παρωχημένο και αχρείαστο για τους δυτικούς. Είναι λογικό λοιπόν, αυτό το καθεστώς να αυξάνει τα «ντεσιμπέλ». Το κάνει όμως με λάθος τρόπο και σε λάθος στιγμή…