ΠΑΤΡΑ: Άλλαξε προς το καλύτερο η εστίαση!- Γράφει ο Νίκος Γ. Σουγλέρης

Ερώτημα: Τρώμε σήμερα στα εστιατόρια το ίδιο καλά όπως παλιά ή ίσως και καλύτερα; Θα έλεγα ανεπιφύλακτα: Ναι!

Πιστεύω, λοιπόν, πως η Πάτρα έχει εισέλθει σε μια νέα εποχή που η εστίαση δεν υπήρξε ποτέ πριν τόσο πολύχρωμη και συναρπαστική. Είχε προηγηθεί μία περίοδος αμφιταλαντεύσεων με τα καταστήματα εστίασης να προσπαθούν να βρουν μια νέα, σύγχρονη ταυτότητα που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των καιρών, στις πληθυσμιακές μεταβολές με τους χιλιάδες φοιτητές και στους κανόνες που επέβαλε η δεκαετής -και πλέον- οικονομική κρίση. Κάποια μαγαζιά έκλεισαν, καινούργια όμως άνοιξαν και πολλά παραδοσιακά ευτυχώς άντεξαν και συνεχίζουν.

Νεανικά στέκια με “πρόχειρο” φαγητό ή αλλιώς junk food, μεζεδοπωλεία, αρκετά και καλά “μαγέρικα”, ψησταριές, εστιατόρια με κουζίνα ελληνική και fusion (με επιρροές από το εξωτερικό), ιταλικό φαγητό αλλά και ψαροταβέρνες και παραδοσιακές ταβέρνες και κουτούκια, απ’ όλα έχει ο μπαξές! Τόσο στο κέντρο της πόλης όσο και στα προάστιά της. Έχουμε σπουδαίους σεφ με θητείες σε κουζίνες του εξωτερικού και κάποιοι από αυτούς γυρίζουν και πάλι στην Πάτρα και ανοίγουν τα δικά τους ωραία στέκια. Ένα από αυτά η γνωστή μας “Αλάμπρα” στα Ψηλαλώνια θα ανοίξει τις πόρτες του στις γιορτές των Χριστουγέννων. Και έχουμε πάντα και πολλούς παραδοσιακούς μάγειρες / μαγείρισσες και ψήστες να μας προσφέρουν απίστευτες απολαύσεις.

Βέβαια η “άνοιξη” της εστίασης στην Πάτρα δεν είναι αποκλειστικά υπόθεση και επιτυχία των σεφ ή των ιδιοκτητών και των ανθρώπων που δουλεύουν σε αυτά, αλλά έχουμε βάλει και εμείς το χεράκι μας. Η πατραϊκή κουζίνα έγινε καλύτερη, νοστιμότερη, πληρέστερη επειδή αλλάξαμε και εμείς συνήθειες και γίναμε πιο απαιτητικοί. Υπάρχει πλέον πολύς κόσμος που έχει ταξιδέψει πολύ, έχει επισκεφθεί καλά εστιατόρια του εξωτερικού (ιδιαίτερα της γειτονικής μας Ιταλίας), γνωρίζει από γεύσεις, και μπορεί να διακρίνει πότε μια κουζίνα είναι αυθεντική και πότε είναι δήθεν. Γνωρίζει πότε είναι καλό το λάδι, τα τυροκομικά προϊόντα, τα κρέατα, τα ψαρικά. Και ακόμα γνωρίζει να αξιολογήσει αυτό που τρώει.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι γίναμε όλοι κριτικοί εστιατορίων. Όχι βεβαίως. Αυτό που άλλαξε είναι ότι ο πελάτης σήμερα είναι περισσότερο υποψιασμένος από το παρελθόν. Θέλει να πληρώσει αλλά να μην τον κοροϊδεύεις. Τον ενοχλεί πολύ η ακρίβεια, ειδικά αν το φαγητό που του προσφέρεις δεν ανταποκρίνεται στο κόστος. Τον ενοχλεί επίσης η κακή συμπεριφορά και ο ερασιτεχνισμός στο σέρβις. Ο Έλληνας θέλει περιποίηση αφού είναι καλοφαγάς, εκλεκτικός και άρχοντας στην παραγγελία του.

Ας μην ξεχνάμε πως η Πάτρα έχει παράδοση στο καλό φαγητό. Ανέκαθεν υπήρχαν εδώ σπουδαία εστιατόρια και ψαροταβέρνες. Και καθώς τα τελευταία χρόνια μεγάλο τμήμα της τοπικής οικονομικής δραστηριότητας έδωσε βάρος στον τομέα της παροχής υπηρεσιών και της εστίασης είναι φυσικό επακόλουθο και το επίπεδο να ανεβαίνει συνεχώς αλλά και οι δικές μας απαιτήσεις για καλό, ποιοτικό και “τίμιο” φαγητό να αυξάνονται.