ΑΠΟΨΗ: Το φετινό φθινόπωρο

Η φετινή φθινοπωρινή περίοδος δεν ξεκινάει μόνο με τα κλασικά άγχη της καθημερινότητας, με τους λογαριασμούς να υποδέχονται τους πολίτες, τα πολλά οικονομικά βάρη της… «δημόσιας και δωρεάν παιδείας» ή ακόμα και με αυτή την εξωφρενική ακρίβεια στα τρόφιμα και τα είδη πρώτης ανάγκης που έχουν φέρει την κοινωνία στα όριά της.

Ξεκινάει και με την Ελλάδα μέσα στις στάχτες, με εκατομμύρια καμένα στρέμματα και με τις φλόγες ακόμα να απειλούν.

Το καλοκαίρι που ξεκίνησε με ένα «εκκωφαντικό» εκλογικό αποτέλεσμα, δείχνοντας πως κλείνει ο κύκλος της αναμπουμπούλας που έφερε η δεκαετία της οικονομικής κρίσης, αλλά και με την κοινωνία να έχει… ξεμυτίσει από την πιο δύσκολη φάση της πανδημίας, κλείνει με οδυνηρό τρόπο.

Όχι, η Ελλάδα δεν εκτροχιάστηκε οικονομικά, δεν οπισθοχώρησε λόγω της πανδημίας. Αντίθετα, σε εποχή που άλλοι «εκτροχιάστηκαν», παρουσίασε μία θαυμαστή αντοχή και βρίσκεται ένα βήμα μακριά από την επενδυτική βαθμίδα.

Τι νόημα έχει αυτό όμως για τον πολίτη που μπαίνει στο σούπερ μάρκετ με 100 ευρώ και φεύγει με… «άδεια χέρια»; Τι νόημα έχει για τον πολίτη που χρειάζεται 400 ευρώ νοίκι για μια γκαρσονιέρα; Τι νόημα έχει για τον πολίτη που βλέπει τις φλόγες να κατασπαράσσουν την περιουσία και τον τόπο του; Τι νόημα έχει για τον πολίτη που ακόμα θυμάται ότι ένα τσούρμο χούλιγκαν από την Κροατία έκαναν «παρέλαση» σε όλη την Ελλάδα και έφτασαν να δολοφονήσουν, χωρίς κανένας να τους εμποδίσει;

Ερωτήματα όπως, «που είναι το κράτος;» και «γιατί δεν με προστατεύει;», παραμένουν… αναπάντητα.

Αν για κάτι είμαστε βέβαιοι, είναι πως ο Πρωθυπουργός τα καταλαβαίνει όλα αυτά. Διαισθάνεται τον κοινωνικό περίγυρο και θα προσπαθήσει να δώσει λύσεις. Δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι ισχύει το ίδιο όμως και για όλους εκείνους που με τα ακριβά κοστούμια τους θα ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια του Βελλίδειου την επόμενη εβδομάδα. Κομματικοί και κρατικοί παράγοντες πολλών… αποχρώσεων, μέρος ενός κράτους που αρνείται να αλλάξει και δεν «ακούει» την κοινωνία.

Αυτό το φθινόπωρο, οι μη προνομιούχοι πολίτες αυτού του τόπου, που πολλά περνάνε και πολλά έχουν ήδη περάσει , περιμένουν πολλά από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό…